صحنه تئاتر شهر از بساط دستفروشان خالی می‌شود؟
تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۵۸۹۹۰
فهیمه پناه‌آذر _ روزنامه‌نگار: ساختمان مدور در مرکز پایتخت در عمر ۵۵ساله‌اش فراز و نشیب‌های زیادی دیده است؛ از ساخت ایستگاه مترو در همسایگی‌اش گرفته تا قراردادن کانکس‌ها و ایجاد پارکینگ طبقاتی و ... در چند سال اخیر هم حضور دستفروشان در محوطه تئاترشهر و پیاده‌روهایش مشکلات و معضلات بیشتری را ایجاد کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این سال‌ها، بارها درباره حصارکشی در اطراف تئاترشهر صحبت شده است. هر مدیری که به تئاترشهر آمده در ماه‌های اول مدیریتش پیگیر حصارکشی این مجموعه بوده، اما این پیگیری‌ها تا به امروز نتیجه نداده است. به‌نظر می‌رسد بعد از سال‌ها تصمیم‌هایی برای ساماندهی اطراف تئاترشهر گرفته شده است؛ چراکه علیرضا نادعلی‌شهرستانکی، سخنگو و نایب‌رئیس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران خبرهای خوبی برای مجموعه تئاترشهر دارد.
نادعلی به خبرآنلاین گفته است: «از شنبه آینده(۷ آبان) دستفروشان دور تئاترشهر امکان برپایی بساط دستفروشی ندارند. این هفته به دستفروش‌های دور بوستان دانشجو اعلام شده است که کارهای خود را جمع کنند و از شنبه آینده امکان برپایی بساط دستفروشی نخواهد بود.» وی در ادامه می‌گوید: «طبق قانون، جمع‌کردن دستفروشان مربوط به شهرداری است و شهرداری باید با خاطیان برخورد کند. این قانون برای همه یکسان است.»
وی همچنین جمع‌آوری دستفروشان را یکی از اقدامات مهم و اساسی در رفع آسیب‌های اجتماعی می‌داند: «می‌خواهیم فضای تئاترشهر از آسیب‌های اجتماعی جدا شود؛ به همین دلیل روی این کار تأکید داریم. جمع‌آوری و ساماندهی دستفروش‌ها یکی از اقدامات اولیه برای این هدف است؛ به‌عبارت دیگر آنها امکان بساط‌کردن و دستفروشی ندارند؛ چراکه قرار است شرایط بهتر شود. ما برای آنها هم تمهیداتی درنظر گرفته‌ایم. عزیزان باید در جاهایی که برایشان تعیین شده بساط کنند و تغییر جا بدهند.»
دستفروشان چگونه ساماندهی می‌شوند؟به‌گفته سخنگوی شورای شهر، توافق صورت گرفته برای ساماندهی دستفروشان به مرحله اجرا رسیده است. اگر هم در اجرای این موضوع کندی صورت گرفته به‌خاطر شرایط روز جامعه بوده است. اما قدم بعدی پاکسازی فضای پارک است: «ساماندهی دستفروشان دور مجموعه به حل آسیب‌های تئاترشهر کمک می‌کند؛ چراکه بخشی از آسیب‌ها ممکن است، از همین جا نشأت بگیرد، اما بحث دیگر فضای خود پارک است. در خود پارک آسیب‌های اجتماعی زیادی وجود دارد. قرار است نیروی انتظامی و شهرداری منطقه ۱۱ کمک کنند تا شرایط پارک بهبود پیدا کند. حداقل خاصیت این موضوع این است که آسیب‌های پارک به مجموعه تئاترشهر انتقال پیدا نمی‌کند و ما عملا فضای آرامی خواهیم داشت.» به‌گفته نادعلی این شرایط باید استمرار پیدا کند: «ممکن است برای تکمیل آن یک‌سری اتفاقات سخت‌افزاری لازم باشد که طراحی و برنامه‌ریزی آن توسط سازمان زیباسازی در حال انجام است.»
البته با توجه به وضعیت گرانی و معیشت دستفروشان، محلی برای این افراد آماده می‌شود؛ هر چند تجربه نشان داده که در مدیریت شهری گذشته در خیابان انقلاب، تقاطع ولی‌عصر محلی برای دستفروشان مهیا شده بود، اما هیچ استقبالی از آن نشد. باید دید که مدیریت شهری فعلی چه برنامه‌ای برای دستفروشان خواهد داشت؟
مشخص شدن تکلیف حریم تئاترشهروی همچنین با اشاره به اینکه حریم با حصار متفاوت است، یادآور می‌شود: «دیوار به ذات خود خوب یا بد نیست؛ بستگی دارد که کجا استفاده شود. ما خیلی موافق با جداسازی حریم تئاترشهر با اطرافش نیستیم. قاعدتا باید کاری کنیم تا شرایط برگزاری رویدادهای فرهنگی هنری در محیط اطراف تئاترشهر به بهترین شکل و در امنیت فراهم شود.»
وی حریم تئاترشهر را منوط به توافق همه گروه‌ها می‌داند: «ساختمان تئاترشهر مربوط به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، اما از نظر ضوابط به میراث‌فرهنگی مربوط می‌شود. این مجموعه در بوستان دانشجوست و اگر قرار است ساخت‌وسازی انجام شود، قطعا براساس قواعد شهرداری است. اینجاست که این نهادها باید باهم توافق کنند. ما در هر دوره شورا با دوستان جلساتی داشتیم و خوشبختانه به تفاهم‌های خوبی رسیدیم. در دوره جدید هم توافق‌های خوبی وجود دارد.»
نادعلی با تأکید بر فرهنگسازی، حفظ و حراست تئاترشهر تأکید می‌کند: «بنا به جایگاه و میراثی که تئاترشهر دارد باید امکانات مکفی برای اینجا تهیه شود. همچنین باید تئاترشهر از اتفاقاتی که ممکن است برایش بیفتد، حفظ شود. دوستان برای این ساختمان قواعد و حریم مناسبی را درنظر گرفته‌اند که تا پایان طراحی و برنامه، نمی‌توانم از آن حرف بزنم.»
مکث
آغاز اجراهای تئاترشهر
سیدجواد طاهری، مدیرمجموعه تئاترشهر هم درباره جمع‌آوری دستفروشان به همشهری می‌گوید: «در ماه‌های اخیر نشست‌هایی با مسئولان شهرداری و اعضای شورای شهر داشتیم و درباره وضعیت اطراف تئاترشهر صحبت کردیم.
در این نشست‌ها یک‌سری مصوبات داشتیم که در آخرین نشست قرار شد این مصوبات به کمک شهرداری منطقه و اعضای شورای شهر به مرحله اجرا برسند. حالا به‌نظر می‌رسد به‌طور جدی پیگیر این موضوع هستند و قرار است در هفته آینده جمع‌آوری بساط دستفروشان به مرحله اجرا برسد.»
مدیر مجموعه تئاترشهر که در یک ماه اخیر نمایش‌های خود را تعطیل کرده بود، درباره بازگشایی مجموعه تئاترشهر و اجراهای نمایش نیز توضیح می‌دهد: «نمایش‌ها از هفته آینده اجرایشان را از سر می‌گیرند.
شکرخدا گودرزی نمایش «من فرزند خنیاگرم» را اجرا می‌کند و محمد خاتمی هم اجرای «شراره» را دارد. عوامل نمایش «پدر» هم بعد از نشستی که با مدیر مرکز هنرهای نمایشی دارند درصورت تأیید اجرایشان در تالار اصلی شروع می‌شود.» از دیگر نکاتی که طاهری به آن اشاره می‌کند، تعیین حریم تئاترشهر است.
وی می‌گوید: «علاوه بر جمع‌آوری دستفروشان، براساس مصوبه میراث فرهنگی قرار شده حدود تئاترشهر مشخص شود که امیدواریم این موضوع هم به مرحله اجرایی خود برسد.»
کد خبر 714707 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها فرهنگ - میراث فرهنگی مجموعه فرهنگی تئاتر شهر تئاترمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: فرهنگ میراث فرهنگی مجموعه فرهنگی تئاتر شهر تئاتر مجموعه تئاترشهر اطراف تئاترشهر حریم تئاترشهر مرحله اجرا شورای شهر جمع آوری آسیب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۵۸۹۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نکوداشت اکبر زنجانپور همراه با شرم و حیای نوید محمدزاده
نکوداشت اکبر زنجانپور با سخنانی از محمود دولت‌آبادی، محمد رحمانیان، مسعود دلخواه، نوید محمدزاده و دکتر پرویز ممنون (استاد این هنرمند در دانشکده هنرهای زیبا) برگزار شد.
به گزارش ایسنا، این نکوداشت، عصر روز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه همزمان با زادروز حمید سمندریان که یکی از استادان زنجانپور بوده است، با حضور جمع پرشماری از مخاطبان در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برپا شد.
در این مراسم که به کوشش انجمن کارگردانان تئاتر ایران با اجرای محمد سلوکی برگزار شد، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند باسابقه اهدا شد.
در آغاز، شهرام گیل‌آبادی، رییس انجمن کارگردانان با اشاره به زادروز حمید سمندریان گفت: نام او خاطرات فراوانی به ذهن هر یک از ما می‌آورد و هُرم نفس ایشان بر صورت تک تک ما نشسته و هیچ لحظه‌ای در تئاتر ما بی‌حضور ایشان نبوده.
او با ارایه توضیحاتی درباره تقدیرهایی که در نوزدهمین «شب کارگردان» صورت می‌گیرد، افزود: خوشحالیم در سال قبل به سختی سعی کردیم در کنار دوستان‌مان بایستیم. هیچ تحمیلی را نپذیریم و با استقلال در جهت عملی کردن نظرات خود بکوشیم. همچنان در کنار تمام هنرمندان تئاتر می‌ایستیم و به ظالم اجازه صف‌آرایی نمی‌دهیم چون تئاتر، عرصه حقیقت است.
گیل‌آبادی یادآوری کرد: سال قبل مدالیوم خانه تئاتر به آتیلا پسیانی اهدا شد که امسال یاد او را گرامی می‌داریم.
در ادامه تصاویری از آتیلا پسیانی در مراسم سال گذشته این انجمن پخش شد و حاضران به یاد او کف زدند.
سپس احسان حاجی‌پور ، دبیر برنامه و عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان با خوشامدگویی به مهمانان متن اولین لوح تقدیر را که به علی شمس مربوط می‌شد، ارائه کرد و این تقدیر با حضور صدرالدین زاهد، کارگردان، مترجم و بازیگر باسابقه تئاتر انجام شد.
علی شمس، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر با تشکر از برگزارکنندگان برنامه آرزو کرد مسیر اتفاقات طور دیگری بچرخد و همه کسانی که به شیوه‌های گوناگون کار می‌کنند، بدون هیچ گونه رنج و تبعاتی بتوانند آثار خود را ارائه کنند.
او عنوان کرد که بهتر است برای اینکه برنامه به حاشیه کشیده نشود، سکوت کند.
در ادامه آرش دادگر، عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان طی سخنانی درباره علیرضا کوشک جلالی، کارگردان و مدرس تئاتر، متن تقدیرنامه او را خواند و این کارگردان با حضور اصغر همت، تقدیر شد.
کوشک جلالی با تشکر از برگزارکنندگان این برنامه فقط آرزو کرد که برخی خبرهای ناخوشایند را که این روزها می شنویم، دیگر نشویم.
در بخش بعدی، مراسم تقدیر از ژاله علو برپا شد که خودش در برنامه حضور نداشت اما پیامی صوتی را فرستاده بود که پخش شد.
او در این پیام عذرخواهی کرد که به دلیل کسالت، نتوانسته در برنامه شرکت کند و از عشق و علاقه‌اش به تئاتر و نمایش رادیویی گفت.
او همچنین به پیشینه حضورش در تئاتر و هنرمندانی که با آنان همکاری داشته، اشاره کرد.
علو عنوان کرد که در رادیو نمایش‌های بسیاری را کارگردانی کرده و افزود: برایم افتخاری است که توانستم کارهایی انجام دهم که بعد از گذر سال‌ها هنوز به خوبی از آنها یاد می‌شود. او در پایان شعری از سروده‌های خودش را خواند.
سپس محمد رحمانیان، دیگر عضو هیات مدیره انجمن کارگردانان متن تقدیرنامه ژاله علو را خواند و ایرج راد به نمایندگی از علو تقدیرنامه او را دریافت کرد.
او همچنین بخش کوتاهی از نمایشنامه «روزهای رادیو» را که اشاره‌ای به ژاله علو و رقیه چهره آزاد داشت، اجرا کرد.
رحمانیان حضور کوشک جلالی را در تئاتر کشورمان همچون معجزه‌ای خواند که در امر آموزش در استان‌های گوناگون و ترجمه و کارگردانی ثابت قدم است و خطاب به او گفت: علیرضای عزیز بمانی برایمان!
هایده حائری ، مدرس تئاتر و دیگر هنرمند حاضر در برنامه از جایگاه تماشاگران گفت: من اعتراض دارم.
او از مردم کشورمان قدردانی کرد که به هنرمندان کشورشان احترام می‌گذارند و در مراسم تقدیر از آنان شرکت می‌کنند و گفت: الان احساس کردم جای یک خانم در مراسم تقدیر از خانم علو خالی است. ایشان دوست خیلی صمیمی دو تن از عمه‌های من بودند؛ خانم‌ها طوسی و عذرا حائری. حیف است که تقدیرنامه خانم علو را دو تن از آقایان دریافت کنند.
او بعد از این سخنان طنزآمیز که با خنده‌های تماشاگران همراه شد و به دعوت رحمانیان که در دانشکده هنرهای زیبا دانشجویش بوده، روی صحنه رفت و تقدیرنامه علو را دریافت کرد.
رحمانیان نیز در سخنانی از حائری به عنوان یکی از استادان خوب خود یاد کرد که به نوعی، منشأ ساخت فیلم «هامون» شده چون با اجرای اثری از او، داریوش مهرجویی خسرو شکیبائی را برای بازی در «هامون» انتخاب کرده است.
در بخش بعدی، بخش‌هایی از فیلم زندگی تئاتری اکبر زنجانپور در گفتگو با محمد رحمانیان پخش شد.
سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و با تشریح خاطراتی از مهدی فتحی (بازیگر فقید تئاتر) که دوست مشترک خودش و زنجانپور بوده، گفت: ما در آن دوران قدم می‌زدیم و فکر می‌کردیم کسانی که کار هنر نمی‌کنند، چه می‌کنند.
او ادامه داد: زنجانپور در کنار دیگر دوستان ما سعی کرده هنر بورزد ولی همیشه موانع اجازه نداده این فعالیت چه در ایشان و چه در دیگر دوستان، ادامه پیدا کند.
دولت‌آبادی افزود: آنچه مایه خرسندی من است، حضور این اجتماع است که به مناسبت دوستی هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.
این داستان‌نویس با سابقه که پیشنیه تئاتری دارد، خاطراتی از دوران مشکلات خودش در تئاتر در سال ۵۳ بیان کرد و افزود: بعد از آن سال، دیگر روی صحنه نرفتم ولی سال ۵۶ پیشنهاد تشکیل سندیکای تئاتر را دادم و در تئاترهای لاله‌زار به نشان تقدیر از هنرمندان گذشته خود برنامه‌ای تدارک دیدیم اما متاسفانه دیگر آن تئاترها باقی نماند.
دولت‌آبادی خطاب به حاضران در برنامه افزود: وقتی مهدی فتحی کسل و بی‌حوصله می‌شد، برای خودش نقشی می‌ساخت و آن را اجرا می‌کرد. یعنی لازم نیست حتما چیزی بشود، همین که هستید و سرپا هستید، همین که چنین شب‌هایی برگزار می‌شود، یعنی شدن. چیزی در انتظار هنرمند نیست. آرزو می‌کنم همیشه رونده باشید و وقتی هم خسته می‌شوید، خستگی از تن دور کنید و دوباره ادامه بدهید.
سپس رحمانیان بار دیگر روی صحنه رفت و با یادآوری خاطراتی از زنجانپور گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» کار نادر ابراهیمی و بعد از آن در فیلم «بیتا» هژیر داریوش و پس از آن در نمایش‌های تلویزیونی دیدم.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان اضافه کرد: اولین مواجهه من با آقای زنجانپور به عنوان کارگردان، اجرای درخشان ایشان از نمایشنامه «همه پسران من» کار آرتور میلر بود که سبب شد راه خودم را به عنوان کارگردان پیدا کنم. صحنه‌های درخشان این نمایش از یک کلاس درس آموزنده‌تر بود و هنوز تک تک صحنه‌های آن را به یاد دارم و بزرگترین تاثیری است که یک اثر هنری و یک کارگردان بر من گذاشته است.
رحمانیان از اجرای نمایش«مروارید» نوشته عزت‌الله مهرآوران و کار زنجانپور به عنوان دیگر نمایش درخشانی یاد کرد که همچنان تاثیرش بر او باقی مانده و آرزو کرد که سایه زنجانپور همچنان بر سرمان باقی بماند.
در بخش بعدی برنامه، تصاویری خاطره‌انگیزی از نمایش «نگاهی از پل» نوشته میلر و کار سمندریان پخش شد که سال ۵۱ اجرا شده است.
سپس مسعود دلخواه، دیگر کارگردان حاضر در برنامه در سخنانی با بیان اینکه مبالغه نمی‌کند، گفت: تصمیم دارم از دشواری اکبر زنجانپور بودن صحبت کنم چون اکبر زنجانپور بودن، اصلا ساده نیست.
او با یادآوری اولین خاطره‌های خود از زنجانپور افزود: نمایشی از رکن‌الدین خسروی دیدم که زنجانپور و بهروز بقایی در آن بازی می‌کردند. او در این نمایش بیش از ۲۵ کارکتر را بازی کرد و هنوز صدایش و انرژی‌اش را که خیلی سریع از نقشی به نقشی می‌رفت، در ذهنم مانده.
دلخواه با بیان خاطره همکاری‌اش در نمایش «دایی وانیا» به کارگردانی زنجانپور ادامه داد: یک نفر می‌تواند بازیگر، کارگردان، دوبلور یا انسان شریفی باشد و همیشه خود اصیلش باشد ولی داشتن همه اینها در یک جا سخت است و اکبر زنجانپور همه اینها را با هم دارد. رفتار او می‌تواند الگویی باشد برای نسل جوان؛ از دیسیپلین کاری‌اش تا برخورد یکسان با همه اعضای گروه.
وی خاطرنشان کرد: در نمایش «دایی وانیا» کاریزمایی روی صحنه می‌دیدم که نظیرش را ندیده بودم. کاریزمای اکبر زنجانپور، از خود بودن اوست و نترس بودن و نقاب به چهره نداشتنش. ما بعد از آن نمایش، در گفتگوهایمان از ابزورد بودن شرایط اجتماعی و تئاتری با هم حرف می‌زنیم.
دلخواه در پایان سخنانش پیشنهاد کرد یک جایزه بازیگری به اسم اکبر زنجانپور نامگذاری شود و توضیح داد: این نامگذاری تنها به دلیل این نیست که او بازیگر خوبی است بلکه چون انسان شریفی است.
در ادامه، نوید محمدزاده به عنوان نماینده‌ای از نسل جوان در سخنانی درباره زنجانپور گفت: خجالت می‌کشم درباره ایشان صحبت کنم.
او خطاب به زنجانپور ادامه داد: استاد خیلی دوست‌تان دارم. چندی پیش فرصتی شد تا در کنار شما متنی را دورخوانی کنیم. امیدوارم قسمت باشد روی صحنه کنارتان بازی کنم و نفس شما را حس کنم و لذت ببرم و یاد بگیرم. سلامت باشید و سرحال.
در بخش بعدی، شهرام گیل‌آبادی که مدت‌ها مدیر رادیو بوده، خاطراتی از دوران کاری خود در این رسانه بیان کرد و گفت: هُرم نفس خیلی از بزرگان‌رادیو بر صورتم نشست که ویژگی‌های مشترکی داشتند.
او خاطراتی از بازی زنجانپور در نمایشی از صدرالدین شجره و نیز خاطراتی از احمد آقالو و مهدی فتحی بیان کرد و ادامه داد: ما در رادیو با حکمت‌هایی مواجه بودیم که یکی از آنها آموزش سینه به سینه بود. امثال زنجانپور، این فضا را ایجاد کردند که حکمت جاری در رادیو، آموزش باشد. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد، این بود که نظم، توسعه فکری، دانایی و درایت سکوت را می‌آورد. این آدم‌ها هر چه دارند در طبق اخلاص می‌گذارند که دیگران قد بکشند چون آنان بخیل نیستند. ماموریت خود را معرفت‌شناسی و توسعه فکری می‌دانند. آقای زنجانپور در عالم هنر، یکی از آبروهای زمین است.
در بخش بعدی، پرویز ممنون، دیگر هنرمند پیشکسوت تئاتر که در وین زندگی می‌کند و دیشب تازه به ایران رسیده، در سخنانی گفت: هنوز گیج راه هستم ولی خوشحالم که در بزرگداشت اکبر شرکت می‌کنم.
او که استاد زنجانپور بوده ادامه داد: شما از زمان‌استادی او گفتید و من چند خاطره از زمان دانشجویی‌اش می‌گویم. اولین بار که برای مدیریت دانشکده دعوت شدم، نمایشی از بهمن فرسی روی صحنه بود و اکبر نقش اصلی آن را بازی می‌کرد . فرسی قبل از کارگاه نمایش، کارهای تجربی و غیر متعارف اجرا می‌کرد. با دیدن بازی اکبر حیرت‌زده شدم و اگر سال قبل بازی محمد علی کشاورز را ندیده بودم، با دیدن او روی صحنه، ضعف می‌کردم.
ممنون از زنجانپور در کنار آذر فخر و کیهان رهگذر وبه عنوان یکی از چند دانشجوی محبوب خود یاد کرد و افزود: هرچند اکبر هم سنش به دانشجویان نزدیک بود، هرگز سراغ شعار نمی‌رفت و در کار خود همیشه جدی بود. او همیشه محترم بود مثل انتظامی. آنان سر کلاس بسیاری استادان می‌رفتند چون معتقد بودند از هر استادی چیزی یاد می‌گیرند.
ممنون اضافه کرد: یکی از نقش‌های حساس خود را به او سپرد و بعد از آن، استاد راهنمای رساله‌اش شدم که اجرای نمایش «ریل» نوشته دولت آبادی بود و با همراهای رضا بابک اجرا کردند. همه کسانی که در کار تئاتر هستند، عاشق‌اند ولی زنجانپور جدی بود. به همین دلیل وقتی صحبت از بزرگداشت شد، با خودم فکر کردم اگر قرار باشد در بزرگداشت سه چهار تن از دانشجویانم شرکت کنم، حتما یکی از آنان اکبر خواهد بود.
در بخش پایانی، اکبر زنجانپور در میان تشویق حاضران روی صحنه رفت و در شرایطی که همه به احترام او ایستاده بودند، گفت: امشب آن‌قدر از من تعریف شد که گیج شدم آن ولی این سخنان مسئولیت آدم را زیاد می‌کند که تماشاگر و هنر را جدی بگیریم. باید حواس‌مان باشد به چیزهایی که نوشته و خوانده نمی‌شود. همه این کارها را می‌کنیم که به فضا برسیم. آنچه کم است، ارتباط نانوشته و ناگفته‌ای است که هر کس سهم خود را از آن بر می‌دارد و گذر می‌کند.
این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: وظیفه ماست که سعی کنیم تصویری را که دیده نمی‌شود، بسازیم و آنچه را شنیده نمی‌شود، به تماشاگر پیشنهاد بدهیم و این مال زمانی است که کمتر بتوان حرف زد و گفتنی‌ها را گفت.
زنجانپور در پایان گفت: امشب از حوصله و محبت شما هم شرمنده‌ام و هم به خودم می‌بالم و اینها مسئولیت مرا بیشتر می‌کند. «ایبسن» می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که از همه تنهاتر است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.
سپس نشان ویژه خانه تئاتر با حضور پرویز ممنون، صدرالدین زاهد، محمد رحمانیان، محمود دولت‌آبادی، ایرج راد، اسماعیل خلج، همسر، دختر و نوه زنجانپور، نشان ویژه خانه تئاتر به این هنرمند اهدا شد.
متن تقدیرنامه او را شهرام گیل‌آبادی خواند و زنجانپور پس از دریافت این نشان گفت: یک عمر دویده‌ام و امشب جایزه گرفته‌ام.
اسماعیل خلج که سال‌ها قبل نمایشنامه مشهور «گلدونه خانوم» را نوشته، خاطره‌ای از زنجانپور بیان کرد و گفت: شبی به من تلفن زد و اجازه گرفت اسم دخترش را گلدونه بگذارد و من هم به او گفتم من هم این اسم را از شخص دیگری گرفته‌ام و بر نمایشنامه‌ام گذاشته‌ام.
زنجانپور هم توضیح داد نوه‌اش که در این مراسم حضور دارد، دختر گلدونه است.
بعد از برگزاری مراسم، تصاویری از مستند اکبر زنجانپور در محوطه باز پارک خانه هنرمندان ایران پخش شد.
انتهای پیام
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور